เป็นค่านิยมที่ยังมีอยู่ในความคิดของพ่อแม่ทั้งยุคใหม่และยุคเก่าที่คาดหวังอยากให้ลูกเติบโตเป็นเจ้าคนนายคน มีเงินมีงานที่มั่นคงทำเพื่อจะได้ฝากผีฝากไข้สำหรับพ่อแม่ยามแก่เฒ่า จนบางครั้งอาจกลายเป็นความยัดเยียด หรือความต้องการส่วนตัวเพื่อให้ลูกเติบโตไปในทิศทางที่ตัวเองลิขิตไว้

   เมื่อเป็นเช่นนี้ คุณดำรง วงษ์โชติปิ่นทอง นักออกแบบความคิดชื่อดัง เจ้าของคอร์สอบรมด้านพลังแห่งการคิดบวก หนึ่งในผู้ประสบความสำเร็จในธุรกิจ 100 ล้านอย่างเก้าอี้นวดเพื่อสุขภาพ แบรนด์ RESTER เรสเตอร์ ให้ทัศนะผ่านทีมงาน Life & Family ว่า เด็กอาจจมอยู่กับความทุกข์ และประสบความสำเร็จได้ยาก เพราะขาดพลังจิตใต้สำนึกที่เกิดจากความมุ่งมั่น และตั้งใจที่จะนำพาไปสู่ความสำเร็จ

"บางทีพ่อแม่มีเหตุผลเยอะครับ อยากให้ลูกโตขึ้นเป็นเจ้าคนนายคนมีอาชีพการงานและการเงินที่ดี ถ้าลูกเรียนเก่งก็อยากให้เป็นหมอ แต่การที่ลูกชอบวาดรูป และชอบถ่ายรูป พ่อแม่บางท่านกลับมองและพูดว่า ลูกอย่าเป็นมันเลย สู้หมอไม่ได้ เพราะหมอรวยกว่าเยอะ สิ่งเหล่านี้พ่อแม่ไม่รู้ตัวหรอกว่า ลูกบางคนทน หรือยอมพ่อแม่ ซึ่งเขาก็ทำมันได้ดีนะ แต่ถ้าเมื่อไรเขามีโอกาสหรือพ่อแม่ไม่อยู่กับเขาแล้ว ผมเคยเห็นคุณหมอหลายคนเลิกเป็นหมอมาเป็นสถาปนิก หรือเป็นช่างภาพก็มี ซึ่งตอนนั้นอายุก็มากแล้ว คิดดูว่าเขาต้องทนมาตลอด แล้วเวลาแห่งความสุขมันจะเหลือกันสักเท่าไรเชียว" คุณดำรงสะท้อน

เพราะฉะนั้น พ่อแม่หลาย ๆ คนอยากให้สิ่งดี ๆ แก่ลูก แต่บางครั้งกลับมองข้ามในเรื่องความชอบหรือไม่ชอบของลูกไป ตรงนี้อาจทำร้ายเด็กทางอ้อมได้

"ถ้าเรารักลูกจริง ๆ เราแค่เห็นเขามีความสุข เราก็น่าจะพอแล้ว ถูกไหมครับ พ่อแม่ยุคใหม่ต้องช่วยกันสังเกต และเปิดศักยภาพในตัวลูกอย่างเต็มที่ เพื่อให้ลูกได้ค้นหาตัวเองว่าจริง ๆ แล้วเขาชอบอะไร เมื่อพบว่า ลูกชอบวาดภาพจริง ๆ หน้าที่ของเราก็คือการส่งเสริมและหาแรงบันดาลใจให้เขาครับ ซึ่งมันจะดีกว่าการยัดเยียดความฝันของพ่อแม่ให้ลูกทำแทนตรงนี้ผมมองว่าไม่ใช่"

[b]ดังนั้นในเรื่องเป้าหมายชีวิตเป็นสิ่งจำเป็นที่นักออกแบบความคิดท่านนี้มองว่า พ่อแม่ต้องให้ความสำคัญตั้งแต่ลูกยังเล็ก เพื่อให้เด็กมองเห็นภาพตัวตน นำไปสู่โอกาสที่จะประสบความสำเร็จอย่างยั่งยืนในการทำสิ่งต่าง ๆ ได้มา่กขึ้น

"ทุกวันนี้ ผมมองว่า โรงเรียนไม่ค่อยสอนในเรื่องเป้าหมายชีวิตให้กับเด็กเท่าไรนัก หรือพ่อแม่บางคนก็ไม่ได้ให้ความสำคัญ จึงไม่แปลกที่ เราจะเห็นเด็กไขว้เขวไม่รู้จะเลือกเรียนอะไรตอนสอบเข้ามหาวิทยาลัย บางคนเลือกเรียนตามเพื่อนแล้วเรียนไม่ไหวก็มีให้เห็นอยู่มากมาย อย่างผมมานั่งสัมภาษณ์คนเข้าทำงานใหม่ ๆ บางคนบอกว่า หนูเพิ่งรู้ว่าหนูไม่ชอบงานการตลาด ซึ่งตอนนั้นเขาอายุ 35 ปีแล้ว มันน่าเศร้าไหมครับสำหรับคนที่เสียเวลาเรียนหนังสือและใช้ชีวิตในด้านนี้มาหลายปี ซึ่งแทนที่จะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก และทำมันได้ดีมาตั้งแต่แรก"[/b

"ฉะนั้น สิ่งที่พ่อแม่ควรทำก็คือ พยายามทำให้ลูกรับรู้ว่า อาชีพนี้เป็นอย่างไร อาชีพนั้นเป็นอย่างไร ลูกอยากขับเครื่องบินเหรอ ไปลูก ไปดูของจริงกัน แต่ไม่ใช่ปล่อยให้ลูกทำอะไรตามใจอยากนะ แต่ก่อนจะปล่อยต้องให้ข้อมูลเขาก่อน ซึ่งข้อมูลมีทั้งข้อดี และข้อเสีย เช่น เป็นตำรวจดีอย่างไร ไม่ดีอย่างดี หรือเป็นหมอดีอย่างไร ไม่ดีอย่างนี้ พยายามแนะนำลูกให้รู้กว้างที่สุด หลากหลายที่สุด เริ่มได้ตั้งแต่เด็ก ๆ ครับ พาเขาไปเยี่ยมชมตามแหล่งเรียนรู้ หรือนิทรรศการต่าง ๆ พื้นที่เหล่านี้จะทำให้เขาเห็นมิติของสิ่งต่าง ๆ ได้ดียิ่งขึ้น แล้วเขาจะค่อย ๆ เก็บข้อมูลไว้ใช้ในการตัดสินใจว่าชีวิตของเขาควรจะไปในทิศทางไหนดี" คุณดำรงเผย

แต่กระนั้น หากสิ่งที่ลูกฝันดูเหมือนจะไม่มีอนาคต หรือเป็นไปได้ยาก ในฐานะพ่อแม่ ไม่ควรห้าม หรือปิดกั้นฝันนั้นของลูก แต่ลองให้ลูกได้ทำ และพยายามอธิบายให้เขาเข้าใจว่า การศึกษาก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน

"ถ้าเมื่อไรพ่อแม่บอกว่า ลูกเป็นอย่างนั้นไม่ได้ หรือลูกทำแบบนี้ไม่ได้ ยิ่งพูดบ่อยเข้า ๆ เด็กก็จะยิ่งขาดความเชื่อมั่น และขาดศรัทธาในตัวเอง ผมก็เคยถูกห้ามมาเหมือนกัน แต่บังเอิญผมเป็นคนดื้อ แต่เด็กบางคนไม่เหมือนผม พวกเขาปลูกฝังง่าย ถ้าบอกว่า เขาไม่สามารถโตไปเป็นนักฟุตบอลที่เก่งขึ้นได้หรอก เด็กก็จะจดจำ และเชื่อในสิ่งที่ผู้ใหญ่ตอกย้ำบ่อย ๆ แล้วเขาก็จะทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ ทางที่ดี หากลูกชอบฟุตบอล ชอบเต้นบีบอยก็ให้ลูกได้ทำ แต่ก็ต้องให้ความสำคัญกับการเรียนด้วย"

เห็นได้ว่า การเป็นพ่อแม่ในยุคสมัยนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากจนเกินไป คุณดำรงฝากแง่คิดทิ้งท้ายสั้น ๆ ว่า ถ้ารักลูกจริงควรสอนให้ลูกคิดเป็น และชี้แนะสิ่งดี ๆ ให้แก่เขา ไม่ใช่พ่อแม่คิดแทนทุกอย่าง เพราะเมื่อไรที่เขาคิดเป็น เมื่อนั้นเด็กจะรู้จักเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข


โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 15 พฤศจิกายน 2554